POZNAJEMY GMINĘ

 I MIEJSCOWOŚĆ

RYBCZEWICE

 

 

W ostatnich latach daje się zauważyć u młodzieży i u dorosłych duże zainteresowanie swoją miejscowością, gminą czy powiatem. Taki lokalny patriotyzm. Jest to powrót do korzeni, historii, przeszłości, która miała wpływ na teraźniejszość.

Jestem opiekunką Koła Filatelistycznego już trzeci rok. Staram się uczestniczyć z moimi uczniami we wszystkich konkursach filatelistycznych z cyklu „ Moja mała Ojczyzna”. Taki konkurs nie przechodzi bez echa w mojej szkole. Każdego roku po powrocie relacjonuję w mojej szkole i wśród znajomych przebieg konkursu i całą jego oprawę. Część pomysłów przenosimy na własny grunt. Nauczycielka geografii plastyki i nauczyciel historii wraz z młodzieżą uczestniczą w powiatowych konkursach tematycznie związanych z regionem. Również bibliotekarka gminnej biblioteki gromadzi informacje o ludziach i wydarzeniach w naszej gminie z czasów współczesnych i dawnych. Skoro tak dużo ludzi interesuje się naszą miejscowością, gminą i regionem to na pewno jest tu coś ciekawego.

    Gmina i miejscowość Rybczewice położona jest na terenie Krzczonowskiego Parku Krajobrazowego. Jest tu wiele ścieżek dla rowerzystów, którymi można swobodnie zwiedzać okolice i podziwiać piękne krajobrazy.

Gmina Rybczewice położona jest wzdłuż drogi wojewódzkiej 837 Piaski - Żółkiewka w odległości 12 km od drogi krajowej Lublin – Zamość. Przy całej trasie widnieją ukryte w parkach i starodawnych alejach dawne dwory i całe zespoły podworskie.

 

Na uwagę zasługują:

 - Zespół dworsko – pałacowy w Wygnanowicach – w chwili obecnej Dom Opieki Społecznej.

 - Zespół dworsko – pałacowy w Stryjnie (dwór i oficyna) – w chwili obecnej Szkoła Podstawowa.

 - Zespół dworsko – parkowy w Rybczewicach (dwór, oficyna budynki gospodarcze i kompleks folwarczny) w chwili obecnej Zespół Szkół Ogólnokształcących.

 - Zespół dworsko – parkowy w Pilaszkowicach z XVIII wieku – dwór, spichlerz, park, kapliczka – w chwili obecnej własność prywatna.

 - Zespół kościoła parafialnego w Częstoborowicach z końca XVIII wieku – z usytuowaną na wysokiej skarpie świątynią – maryjnym sanktuarium pod wezwaniem św. Piotra i Pawła z przepięknym obrazem Matki Boskiej Zwycięskiej – patronki wielkiej Viktorii wiedeńskiej Jana III Sobieskiego. Do świątyni tej prowadzą 40- stopniowe schody w stylowej i zabytkowej dzwonnicy.

 

 Są również obiekty godne uwagi, których nie można pominąć:

 - Drewniany kościół w Pilaszkowicach – przeniesiony z parafii N. S. P. Jezusa z ulicy Kunickiego w Lublinie.

 - Pomnik powstańców styczniowych z 1863 r. – na cmentarzu parafialnym w Częstoborowicach.

 - Cmentarz żołnierzy austriackich z czasów I Wojny Światowej w Rybczewicach.

 

  Bardzo malowniczy krajobraz tworzy 42 hektarowe lustro stawów rybnych położonych we wsi Pilaszkowice i Częstoborowice. Amatorów połowu ryb kusi natomiast 7 hektarowy zbiornik małej retencji, który corocznie jest zarybiany karpiem, linem, amurem i szczupakiem. Zbiornik ten usytuowany jest przy zespole dworsko – pałacowym w Rybczewicach.

 

  Gmina Rybczewice charakteryzuje się atrakcyjnymi walorami krajobrazowymi i klimatycznymi. Ciekawe jest tu ukształtowanie terenu- występują liczne wąwozy. Malowniczo wyglądają parki sąsiadujące z pałacami w Rybczewicach, Stryjnie, Bazarze i Wygnanowicach.

  Na terenie gminy znajdują się miejscowości związane z ważnymi osobistościami w historii Polski. Pilaszkowice w XVII wieku były własnością Jana III Sobieskiego. Miejscowość ta powstała przez zasiedlenie tych terenów jeńcami tatarskimi wziętymi do niewoli podczas wojen polsko – tatarskich.

Stryjno była niegdyś własnością hetmana Stefana Czarnieckiego, a później rodzin Stryjeńskich.

  Mieszkam i pracuję w Rybczewicach, w najbliższym sąsiedztwie pałacu i parku, dlatego te miejsca są mi najbardziej bliskie. Pierwsze wzmianki dotyczące Rybczewic występują w XV w. Gmina Rybczewice istnieje od około 1860 r.

 Najbardziej znanym właścicielem majątku Rybczewice był Ludwik Rembieliński ożeniony z Różą Potocką. Ich syn Władysław otrzymał dobra Rybczewice i Częstoborowice. Dobrze nimi gospodarował. Założył cegielnię, z której cegły użył na budowę gorzelni, odbudowę i rozbudowę istniejącego do dziś pałacu w Rybczewicach. Wybudował mury otaczające park i budynki gospodarcze.

Żyjący mieszkańcy Rybczewic do dziś pamiętają, że przed dworem od wschodniej strony były wspaniałe gazony kwiatowe. W budynku naprzeciw pałacu, po jednej stronie mieściła się kuchnia angielska, a po drugiej mieszkał rządca. W budynku, gdzie dziś mieści się szkoła podstawowa była stajnia cugowa tzn. stały tam konie do wyłącznego użytku dziedzica, dziedziczki lub ich gości czy dzieci. Pomieszczenia w pałacu były zadbane i dobrze utrzymane. Sufit w jednym z pomieszczeń wyłożony był czarnym dębem, również drzwi wykonane były z czarnego dębu. Podłogi były wykonane z kilku gatunków drewna ułożone w ciekawe wzory. Z Sali balowej było wyjście na taras otoczony metalową, ozdobną barierką.

 Władysław Rembieliński zmarł w wieku 54 lat. Po jego śmierci w majątku gospodarzyły córki, a następnie sprzedały go Wojciechowi Rostworowskiemu. Po siedmiu latach sprzedał on majątek Julianowi Florkowskiemu. Ten właściciel bardzo krótko był dziedzicem Rybczewic i Częstoborowic, niczym nie wyróżniał się od dotychczasowych dziedziców. Natomiast starsze pokolenie rybczewiczan z serdecznością i ze współczuciem wspomina jego żonę. Była to osoba o wyjątkowej dobroci, zapalona filantropka, żywo interesowała się dolą fornali i mieszkańców wsi. Często udzielała im różnej formy pomocy. Leczyła i pielęgnowała chorych. Swą życzliwość przepłaciła życiem. Podczas odwiedzin u rodzin wiejskiej biedoty zaraziła się tyfusem i zmarła w 1916 r. osierocając dwoje dzieci. Po dwóch latach jej mąż sprzedał majątek Henrykowi Skarżyńskiemu. Ostatnim właścicielem Rybczewic był Władysław Kania było to w latach 1926 – 1944 do czasów przeprowadzenia reformy rolnej.

  Pałac w Rybczewicach przebudowany i rozbudowany w stylu secesji z przełomu XIX i XX w. jest prawie współczesnym budynkiem. Ale Rybczewice mogą poszczycić się żywym zabytkiem, który ocalił i nie uległ zniszczeniu pod wpływem wojen i innych burz dziejowych. Jest to pięknie położony i utrzymany park podworski, liczący ok. 5 ha dostatecznie urządzony i zalesiony. Na podstawie opinii znawców można przypuszczać, że park nie był początkowo zaprowadzony, raczej musiał tu dawniej istnieć las. Rosną w nim sosny, których wiek oblicza się na około 200 lat. Na przestrzeni lat dosadzono tu grupy modrzewi, orzecha czarnego, klonu tatarskiego i innych pospolitych drzew. Do osobliwości parku należy zaliczyć aleję barwinkową i górę fiołkową. Na wiosnę przechadzając się alejami, nie można oderwać oczu od szafiru i zieleni pokrywających stoki parowu barwinku, fiołków i zawilców.

  Zachęcam wszystkich czytelników do zainteresowania się swoją własną miejscowością. W każdym zakątku Polski znajdzie się coś ciekawego.

                 

 

Elżbieta Flis

Opiekun Szkolnego Koła Filatelistycznego

przy Zespole Szkół Ogólnokształcących w Rybczewicach